"konser nakaratı" olarak tarif ettiğim bir durum var. her şarkı konserde iyi gitmiyor. ama bazı şarkı var ki sadece nakaratıyla oraya gelen insanlara "iyi ki bu konsere gelip bu canlı performansa şahit olmuşum." dedirtiyor. en hakiki sanatçısından en kıytırık olanına kadar bu durum mevcut.
khontkar'dan örnek vereyim;
görmedim böylesini
.
bu şarkıda da bu var bence. onlarca insanın hep bir ağızdan şu kısmı söylediğini hayal etmesi bile güzel, gerçeği hayalimden de güzeldir eminim;
"yankılandı sesler, boşluk için yalanlar.
yuvadan kurtulunca dost olur mu yılanlar?
başı boş dünya, zamansızdı planlar.
geriye kaldı bi' tek ölmek için doğanlar..."
-
link